Anne hem heyecanlı ve hem biraz tedirgin , sevdiklerini kapıda bırakarak, birazdan özlemle beklenen bebeğiyle beraber çıkmak üzere, tek başına doğumhaneye girer.Doğumhane kapısında kalan ailede heyecan doruktadır.Doğumhane kapısının önü, kimbilir kaç babanın heyecanlı adımlarıyla adımlanmıştır. Kimbilir kaç anne, doğumhanedeki kızının sağlıkla çıkabilmesi için o kapıda sessizce dua etmiştir.Kimbilir kaç aile, ortak heyecanlarıyla birbirine kenetlenmiş ve doğumhane kapısının her açılışında aynı ortak umutla öne atılmıştır.
Yaşamak için kısa gelen zaman, beklemek için uzundur o an.
Uçurtma Avcısı kitabında der ki yazar, Allah’a en yakın olduğunuz yer camiler değil, hastanelerdir.Duayla ve umutla beklenen, kapıda belirdiği an, gözlerdeki tüm endişe coşkulu bir sevince döner, tüm aile bu kez de coşkuyla kucaklaşarak kenetlenir.
Biz, zaman zaman bu duygu yoğunluğunun tam ortasında olur, hem anneyi, hem bebeği aileyle beraber bekleriz, zaman zaman uzaklaşıp, doğum anının en az hatırlanan anlarının fotoğrafını çekeriz.